تاریخ نظریه: 1396/09/20
شماره نظریه: 7/96/2223
شماره پرونده: 1521-54-96
استعلام:
در پرونده‌ای در دادسرای فرودگاه فردی به اتهام حمل و نگهداری و وارد نمودن 72 کیلوگرم قرص روان گردان تحت تعقیب قرار می‌گیرد به موجب دادنامه‌ی قطعی مورخ 1388/5/4 به تحمل دو سال حبس محکوم می‌شود با تصویب اصلاحیه قانون مبارزه با مواد مخدر مصوب 1389 مواد روان گردان که یک جرم مستقل بود جزء جرایم مواد مخدر قرار گرفت همچنین به موجب بند پ ماده‌ی 109 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 از شمول مرور زمان استثنا شده است به موجب ماده‌ی 11 قانون یاد شده قوانین مربوط به مرور زمان نسبت به جرایم سابق بر وضع فوراً اجرا می‌شود با عنایت به اینکه مجازات یاد شده قبل از تصویب قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 مشمول مرور زمان نشده است آیا می‌توان به این استدلال که در زمان وقوع اتهام انتسابی عنوانی مجزای از مواد مخدر داشته محکومیت محکومٌ‌علیه را مشمول مرور زمان دانست یا خیر.
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
در فرض سوال با توجه به زمان وقوع جرم موضوع استعلام، که قبل از اصلاحیه مصوب 1389 قانون اصلاح قانون مبارزه با مواد مخدر است و با لحاظ ماده 11 قانون مجازات اسلامی 1370 که فعلاً در ماده 10 قانون مجازات اسلامی 1392 آمده است، باید مقررات قبل از وقوع جرم اجراء شود، بنابراین چون عنصر قانونی جرم ارتکابی در استعلام، قانون روان گردان (پسیکرتروپ) مصوب 1352/2/8 است، لذا حکم صادره در این‌خصوص نیز مربوط به جرم مواد مخدر نمی‌باشد و با توجه به صراحت بند ت ماده 11 قانون مجازات اسلامی 1392 هر چند مشمول مقررات مرور زمان این قانون است، لکن با توجه به اینکه محکومیت، مربوط به جرم غیر مواد مخدر است، لذا از شمول بند پ ماده 109 قانون مجازات اسلامی 1392 خارج است و تلقی نمودن مواد روان گردان‌های صنعتی غیردارویی در زمره مواد مخدر و در نتیجه تغییر عنصر قانونی جرم طبق اصلاحیه قانون صدر الذکر، تأثیری در عنصر قانونی جرایم ارتکابی قبل از اصلاحیه مذکور، ندارد.