بررسی ابتلا به کرونا در شمول معاذیر موجهه

صورتجلسه نشست قضایی
تاریخ برگزاری: 1399/03/12
برگزار شده توسط: استان تهران/ شهر تهران

موضوع

بررسی ابتلا به کرونا در شمول معاذیر موجهه

پرسش

آیا اپیدمی یا همه گیری کرونا ویروس، عذر موجه محسوب می‌گردد یا خیر؟ تاثیر این همه گیری ویروس بر دستورات صادره از ناحیه ی دادسرا چیست؟

نظر هیئت عالی

بند ت ماده 178 قانون آیین دادرسی کیفری که بیماری‌های واگیردار را از موارد عذر موجه ذکر کرده می‌تواند ناظر به اپیدمی باشد که براساس پروتکل‌های بهداشتی منع رفت و آمد اعلام شده باشد یا خود فرد مبتلا گردد.

نظر اکثریت

به نظر می‌رسد موضوع مشمول بند ت ماده 178 قانونی آیین دادسرای کیفری و از معاذیر موجهه بوده و به نوعی ابتلاء به حوادث مهم از قبیل بیماری های واگیردار است که این ابتلاء به معنی ابتلاء به بیماری شخص نیست بلکه به منزله شیوع این بیماری به عنوان حادثه ای است که همه افراد مشمول و مبتلای آن می‌باشند و تشخیص این که آیا این شرایط مشمول بند ت ماده 178 باشد یا خیر، منوط به شرایط واگیر آن بیماری دارد. به فرض تا زمانی که مراجع دولتی رفت و آمد را به ادارات و جامعه محدود نموده بوده اند این امر، عذری موجه است اما در شرایطی که جامعه به روال عادی برگشته باشد تنها در صورتی می توان این وضعیت را عذر موجه تلقی کرد که فرد به لحاظ سنی و شرایط جسمی در معرض خطر تلقی شود.

نظر ابرازی

در پاسخ به سوال مطروحه به نظر بنده تابع شرایط زمان هستیم.
زیرا مقنن در بند ج در خصوص ابتلاء متهم به بیماری های واگیردار قید « موجب عدم امکان تردد گردد » را مطرح نموده است یعنی؛
اولاً: در صورتی ما بیماری مسری را میتوانیم بپذیریم که امکان تردد نباشد، قبل از ایام عید نوروز چون امکان تردد نبود می توانستیم به عنوان عذر موجه بپذیریم اما در حال حاضر که حتی امکان بازگشایی مساجد هم مطرح شده این موضوع منتفی است.
ثانیاً: مقنن در بند ج ماده 178 قانون آیین دادرسی کیفری بیان داشته در صورتی عذر موجه متهم مبنی بر ابتلاء به بیماری واگیردار را می پذیرم که امکان تردد نباشد. پس به طریق اولی در فرض سوال ما که متهم مبتلا به بیماری نبوده و امکان تردد نیز وجود داشته پذیرش عذر موجه منتفی می‌باشد.