تاریخ نظریه: 1398/10/15
شماره نظریه: 7/98/1281
شماره پرونده: ک 1821-861-89
استعلام:
خواهشمند است به سوال ذیل ضمن اشاره به مستندات قانونی پاسخ صریح داده شود:
1- آیا در اعمال ماده 477 قانون آیین دادرسی کیفری خلاف شرع بین بودن با لحاظ اوضاع و شرایط و دلایل حین صدور رأی است و یا اینکه اگر بعد از رأی دلایل مسلمی بر خلاف شرع بودن رأی پیدا شود می‌توان رأی را خلاف شرع بین اعلام کرد با اینکه رأی قاضی در زمان صدورش فاقد اشکال بوده است به عنوان مثال حکم برائت متهم از اتهام قتل عمدی یا غیر عمدی صادر می‌شود رأی قطعی می‌گردد پس از قطعیت حکم اولیاء دم مراجعه می‌کنند و اظهار می‌دارند فیلم چندین دوربین مدار بسته در خیابان را که متعلق به مراجع دولتی (نیروی انتظامی- اطلاعات و...) و غیر قابل مونتاژ است را پیدا کرده‌اند و در آن مشخص است که قاتل آقای زید است در این وضعیت آیا اعمال ماده 477 ممکن است در صورتی که پاسخ منفی باشد باید چه کرد آیا مثلاً علی‌رغم شناسایی قاتل ما بگوییم دیه از بیت المال پرداخت شود؟
2- آیا حکم قطعی شعبه دوم که پس از حکم شعبه اول صادر می‌شود می‌تواند مبنای بند 7 ماده 426 قانون آیین دادرسی مدنی قرار گیرد.
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
1- اعمال ماده 477 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 منوط به آن است که رییس قوه قضاییه آراء قطعی صادره از هر یک از مراجع قضایی را خلاف شرع بیّن تشخیص دهد. نحوه تشخیص و شرایط آن در حیطه اختیارات رییس قوه قضاییه است.
2- بند 7 ماده 426 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی 1379 ناظر به مواردی است که اسناد و مدارک در جریان دادرسی مکتوم بوده و در اختیار متقاضی نبوده است و شامل مواردی که پس از صدور حکم (مورد اعاده دادرسی) حکم دیگری صادر می‌گردد، نمیشود.