تاریخ نظریه: 1399/03/31
شماره نظریه: 7/99/349
شماره پرونده: 99-168-349ک
استعلام:
پرونده‌ای در دادگاه کیفری یک مبنی بر زنای محصن و محصنه تشکیل و دادگاه کیفری یک پس از انجام رسیدگی در خصوص اتهام زنای محصن و غیر محصن حکم بر برائت صادر و لکن در خصوص اتهام زنای غیر محصن و غیر محصنه و نیز رابطه نامشروع مبادرت به صدور حکم محکومیت می‌نماید و در آخر رای صادره را قابل فرجام‌خواهی در دیوان‌عالی کشور اعلام می‌کند و صرفا متهمان نسبت به محکومیت خود اعتراض می‌کنند. آیا اعلام دادگاه کیفری یک مبنی بر قابل فرجام‌خواهی بودن پرونده در فرض مذکور در دیوان‌عالی کشور صحیح است یا اینکه این رای قابل تجدیدنظرخواهی در محاکم تجدیدنظر استان می‌باشد؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
مطابق رأی وحدت رویه شماره 787 مورخ 1398/10/24 هیأت عمومی دیوان عالی کشور، چنانچه جرمی به اعتبار یکی از بندهای ماده 302 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 در دادگاه کیفری یک مطرح گردد و دادگاه پس از رسیدگی به آن تشخیص دهد که عمل ارتکابی عنوان مجرمانه دیگری دارد و به این جرم رسیدگی و حکم مقتضی صادر نماید، این امر «تغییری در صلاحیت دیوان عالی کشور» در رسیدگی به فرجام‌خواهی از رأی مذکور ایجاد نمی‌کند.