تاریخ نظریه: 1401/09/22
شماره نظریه: 7/1401/932
شماره پرونده: 1401-186/1-932 ک
استعلام:
در پرونده‌ای محکوم‌علیه دارای سه فقره محکومیت است که تاریخ وقوع جرایم محکومیت‌های «الف» و «ب» 1399/10/7 و تاریخ صدور رأی قطعی محکومیت «الف» 1400/5/24 و محکومیت «ب» 1400/6/28 است؛ همچنین تاریخ وقوع جرم موضوع محکومیت «پ» 1400/6/13 و تاریخ صدور رأی قطعی 1401/3/16 است. در صورت تحقق شرایط قواعد تعدد و تکرار و با لحاظ آن‌که بزه ارتکابی «پ» با بزه «ب» مشمول قاعده تعدد و بزه «پ» با رفتار مجرمانه «الف» مشمول قاعده تکرار است، در خصوص محکومیت «ب» می‌بایست ماده 510 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 لحاظ شود یا ماده 511 این قانون؟ از آن‌جا که فرض سوال همزمان مشمول قواعد تعدد و تکرار جرم با دو محکومیت دیگر است، مجازات آن به نحو جمع باید اجرا شود یا به صورت اشد؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
در فرض سوال که در خصوص فردی به لحاظ ارتکاب سه جرم، سه فقره رأی دایر بر محکومیت قطعی صادر شده است، موضوع مشمول مقررات تعدد جرم است و چنانچه یکی از جرایم ارتکابی مشمول مقررات تکرار جرم نیز باشد، پرونده (یا پرونده‌ها) جهت اعمال مقررات مواد 510 و 511 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 ارسال می‌شود و دادگاه بدواً مطابق مقررات ماده 510 قانون یادشده ناظر به ماده 134 قانون مجازات اسلامی (اصلاحی 1399) مقررات تعدد جرم را اعمال و در خصوص جرمی که مشمول مقررات تکرار جرم است، در صورت انطباق با مقررات ماده 137 قانون مجازات اسلامی (اصلاحی 1399) و وفق ماده 511 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 حکم مقتضی را صادر می‌کند و در مرحله اجرا فقط مجازات (اشد) اجرا می‌شود. به عبارت دیگر، مجازات جرمی که مشمول عنوان تکرار جرم نیز می‌باشد، از دو جهت یعنی تعدد و تکرار، تشدید می‌شود؛ زیرا دو عامل تشدید‌کننده مجازات در خصوص این جرم وجود دارد و از آن‌جا که در خصوص هر سه جرم ارتکابی مقررات تعدد اعمال شده است، طبق بند «ث» ماده 137 قانون مجازات اسلامی (اصلاحی 1399) فقط مجازات اشد مندرج در دادنامه قابل اجرا است.