تاریخ نظریه: 1398/08/11
شماره نظریه: 7/98/1031
شماره پرونده: 98-127-1031 ح
استعلام:
پس از صدور گواهی عدم امکان سازش در طلاق توافقی یا طلاق به درخواست زوج و یا الزام زوج به طلاق عسر و حرجی چنانچه ذی‌حق به هر دلیلی در فرجه‌های 3 و 6 ماهه قانونی نسبت به اجرای صیغه طلاق و ثبت آن مبادرت نکند و در نتیجه اعتبار خود را از دست بدهد در این صورت چنانچه با شرایط پیشین مبادرت به تقدیم دادخواست کرده و تقاضای صدور گواهی عدم امکان سازش یا الزام زوج به طلاق را بدهد آیا مورد از موارد امتناع دادرس از رسیدگی می‌باشد یا خیر؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
در فرض سوال مفروض آن است که دادگاه برای احراز عدم سازش زوجین یا عسر و حرج زوجه وضعیت موجود در زمان رسیدگی را ارزیابی می کند و در صورت احراز شرایط حسب مورد، گواهی و یا حکم مربوط را صادر می کند. بنابراین بقای شرایط در زمان اتخاذ تصمیم ملاک عمل دادگاه است و این که دادرس امور و شرایطی را در یک برهه زمانی احراز و بر مبنای آن حسب مورد گواهی عدم امکان سازش و یا حکم الزام زوج به طلاق زوجه را صادر کرده است، مانع از آن نیست تا همان امور و شرایط را برای برهه زمانی دیگری مورد رسیدگی و ارزیابی قرار دهد و با لحاظ وضع موجود حسب مورد در خصوص عدم امکان سازش زوجین یا عسر و حرج زوجه تصمیم مقتضی را اتخاذ نماید و موضوع از شمول بند «د» ماده 97 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی 1379 خارج است.