تاریخ نظریه: 1395/07/26
شماره نظریه: 7/95/1754
شماره پرونده: 991-154-95
استعلام:
حسب مصوبه شورای عالی شهرسازی و معماری ایران حدود1400 هکتار از اراضی خارج از محدوده شهری قزوین به عنوان پارک ملی باراجین تصویب شده که داخل در1400 هکتار اعلامی حدود300 هکتار به عنوان مستثنیات و اراضی خصوصی افراد می‌باشد و در سال 1378 نیز در کمیسیون ماده پنج نسبت به تمامی نقاط مذکور و از جمله مالکیت اشخاص خصوصی تعیین کاربری گردیده و بر همان اساس نیز در شورای عالی شهرسازی و معماری ایران تصویب شده است و در حال حاضر اداره امور اراضی استان معتقد به اخذ نظریه کمیسیون تبصره یک ماده یک قانون حفظ اراضی زراعی در ارتباط با اراضی دارای مالکیت خصوصی بوده ولیکن شهرداری معتقد است با توجه به تصویب کل محدوده به عنوان پارک جنگلی توسط شورای عالی شهرسازی و معماری نیازی به اخذ موافقت کمیسیون تبصره یک ماده یک قانون حفظ اراضی و باغات نمی‌باشد علیهذا خواهشمند است نظر آن اداره را در خصوص موضوع اعلام و مشخص نمایید آیا با توجه به تصویب کل1400 هکتار به عنوان پارک ملی باراجین توسط شورای عالی شهرسازی و معماری در خصوص اراضی اشخاص خصوصی که دارای مالکیت خصوصی در محدوده پارک می‌باشد نیاز به اخذ مصوبه کمیسیون تبصره یک ماده یک قانون مذکور می‌باشد یا خیر.
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
با توجه به مادّه 1 قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغها، چنانچه اراضی زراعی و باغهای مورد نظر مادّه1 این قانون در حریم شهر قرار گرفته باشند، هرگونه تغییر کاربری آنها مستلزم اخذ مجوز از کمیسیون مقرر در تبصره 1 اصلاحی مادّه1 قانون مورد اشاره است و از طرفی مطابق قسمت اخیر مادّه2 قانون تعاریف محدوده و حریم شهر و روستا و شهرک و نحوه تعیین آنها مصّوب1384، هر گونه ساخت وساز غیر مجاز (بدون اخذ پروانه ساخت در حریم) تخلف محسوب و به تخلفات مذکور در کمیسیون مادّه100 قانون شهرداری و تبصره‌های آن رسیدگی می‌شود. از توجه به مقررات این دو قانون، این نتیجه حاصل می‌شود که مالکین اراضی و باغهای داخل حریم شهرها، چنانچه بخواهند در ملک خود تغییر کاربری بدهند و از جمله احداث بنا نمایند، باید قبلاً از کمیسیون موضوع تبصره 1 اصلاحی قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغها، مجوز تغییر کاربری را اخذ نمایند، سپس با مراجعه به شهرداری برای احداث بنای مورد نظر خود پروانه ساختمانی کسب کنند مگر اینکه اراضی زراعی و باغها بر اساس طرح مصّوب شورای‌عالی شهرسازی و معماری ایران به باغ شهر یا منطقه گردشگری و... تغییر کرده باشد که در این صورت صدور پروانه برای طرح جدید، مربوط به شهرداری بوده و نیاز به اخذ مجوز از کمیسیون تبصره 1 اصلاحی مادّه 1 قانون مورد اشاره نیست.