تاریخ نظریه: 1398/04/18
شماره نظریه: 7/97/2385
شماره پرونده: 97-168-2385
استعلام:
...
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
الف: مقصود از «مدت معین» مذکور در ماده 247 قانون آیین دادرسی کیفری 1392، تعیین موعد قضایی مشخص (بر اساس روز، هفته و ماه) است. مقنن در ماده 248 قانون یاد شده، برای منع خروج متهم از کشور موضوع بند «ث» ماده 247 قانون پیش گفته، مدت شش ماه با امکان تمدید آن را پیش بینی کرده است، اما برای دیگر بندهای این ماده موعدی تعیین نکرده و آن را به مقام قضایی محول نموده است. بدیهی است با توجه رویکرد اتخاذ شده از سوی مقنن در ماده 248 قانون مذکور و لزوم سرعت در انجام تحقیقات مقدماتی، باید به مدت زمان ضروری اکتفا شود.
ب: با عنایت به اصل 22 قانون اساسی و مواد 4 و 114 قانون آیین دادرسی کیفری 1392، منظور از بند «پ» ماده 247 قانون یاد شده، منع متهم از فعالیت های مرتبط با جرم ارتکابی است و نه تعلیق یا انفصال کارمند یا وکیل یا کارشناس رسمی از شغل خود و یا آماده به خدمت نمودن کارمند. بنابراین، در فرض سوال به منظور اجرای قرار نظارت قضایی نسبت به کارمند دولت باید شرایط کار متهم را به نحوی تغییر داد که در فعالیت های مرتبط با جرم ادامه خدمت ندهد، و در خصوص وکلا و کارشناسان رسمی که به عنوان متهم در خصوص آن ها قرار نظارت قضایی صادر می‌شود، ممنوعیت از فعالیت شغلی در حد امکان باید به فعالیت هایی محدود شود که جرم ارتکابی با آن نوع از فعالیت مرتبط است