صورتجلسه نشست قضایی
تاریخ برگزاری: 1397/01/30
برگزار شده توسط: استان آذربایجان شرقی/ شهر سراب
موضوع
صدور قرار بازداشت موقت در بزه معاونت در کلاهبرداری
پرسش
فردی که به اتهام معاونت در کلاهبرداری تحت تعقیب کیفری قرار گرفته، دارای یک فقره سابقه محکومیت کیفری قطعی به اتهام ارتکاب جرم کلاهبرداری یا یکی از جرائم مذکور در بند ث ماده 237 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 می‌باشد، با وصف مراتب و نوع اتهام مطرح شده فعلی، صدور قرار بازداشت موقت درباره وی، به استناد بند ث ماده 237 قانون مذکور با توجه به نقش مرتکب (معاونت) ممکن خواهد بود یا خیر؟
نظر هیئت عالی
عناوین مذکور در بند ث ماده 237 قانون آیین دادرسی کیفری را باید به قدر متیقن آن تفسیر کرد. لهذا نظریه اکثریت با ابتناء بر این استدلال صائب اعلام می‌شود.
نظر اکثریت
با عنایت بر اینکه جواز صدور قرار بازداشت موقت با توجه به سیاق ماده 237 قانون آیین دادرسی کیفری استثنا می‌باشد و اصل بر عدم جواز صدور قرار بازداشت است و در مقام شک باید به اصل رجوع کرد و همچنین با توجه به اینکه صدور قرار بازداشت موقت، سالب آزادی اشخاص می‌باشد که از حقوق بنیادین شهروندان است و باید در صدور آن به قدر متیقن اکتفا نمود و قوانین جزائی نیز باید به صورت مضیق و به نفع متهم تفسیر شود لذا صدور قرار بازداشت موقت در فرض سوال جایز نیست و فقط شامل مباشرت یا مشارکت در کلاهبرداری می‌باشد.
نظر اقلیت
قانونگذار در بند ث ماده 237 قانون آیین دادرسی کیفری در مقام بیان عناوین مجرمانه می‌باشد نه مجازات مرتکب و لذا مباشرت یا معاونت در این بند تفاوتی ندارد و مشمول بند ث ماده مذکور می‌شود و اصل تفسیر مضیق قوانین جزائی به نفع متهم در این موضوع جاری نیست چرا که ما در مقام تفسیر قوانین باید به هدف قانونگذار نیز توجه نماییم و به نظر می‌رسد در بند ث ماده قانونی مذکور هدف قانونگذار با عنایت بر اهمیت جرائم، کلاهبرداری اعم از مباشرت و معاونت بوده است و تفاوتی بین مباشرت یا معاونت قائل نشده است و صدور قرار بازداشت موقت در فرض سوال و در صورت وجود سایر شرایط قانونی در ماده 238 قانون مذکور جایز می‌باشد.