تاریخ نظریه: 1396/05/25
شماره نظریه: 7/96/1175
شماره پرونده: 868-1/168-96
استعلام:
1- آیا منظور قانونگذار از جنایات عمدی علیه تمامیت جسمانی با نصف دیه کامل یا بیش از آن جمع صدمات وارده به مجنی علیه در یک حادثه می‌باشد یا با توجه به کلیه تمامیت جسمانی یک جراحت و صدمه باید معادل نصف دیه کامل یا بیش از آن باشد
2- آیا شرط نصف دیه کامل مشمول قسمت اول بند پ یعنی جرایم موجب مجازات قطع عضور نیز می‌شود یا خیر؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
1- مستفاد از بند پ ماده 302 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 و لحاظ مواد 203 و427 این قانون، مناط صلاحیت دادگاه کیفری یک مجازات جرمی است که مورد رسیدگی می‌باشد لذا در فرض سوال، معادل مجموع دیات متعلقه به مجنی‌علیه(واحد) نصاب و ضابطه تعیین صلاحیت این دادگاه است و نه دیه هریک از آسیب‌های وارده.
2- با توجه به اطلاق بخش اول بند پ ماده 302 قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1392، مطلق قطع عضو به عنوان مجازات موضوع را در صلاحیت دادگاه کیفری یک قرار می‌دهد، خواه دیه معادل آن کمتر، مساوی یا بیش از ثلث دیه کامل باشد.