تاریخ نظریه: 1399/11/29
شماره نظریه: 7/99/1872
شماره پرونده: 99-26-1872
استعلام:
با عنایت به ماده 2 قانون نحوه اجرای محکومیتهای مالی مصوب 1394 که مقرر داشته است شناسایی اموال محکوم‌علیه باید به تقاضای محکوم‌له باشد و با توجه به بند 4 ماده یک آیین‌نامه اجرایی این قانون مصوب 1399 ریاست محترم قوه قضاییه که یکی از شروط اعمال ماده 3 قانون یادشده را عدم شناسایی هر گونه مال از محکوم‌علیه می‌داند:
1- در صورت انصراف محکوم‌له از تقاضای شناسایی اموال محکوم‌علیه یا عدم تمایل وی به استفاده از حق مقرر در ماده 2 قانون نحوه اجرای محکومیتهای مالی مصوب 1394، آیا اجرای احکام می‌تواند بدون درخواست محکوم‌علیه، اموال را شناسایی کند؟
2- در صورت عدم درخواست یا عدم تمایل محکوم‌له جهت شناسایی اموال محکوم‌علیه، آیا صدور برگ جلب محکوم‌علیه به تقاضای محکوم‌له امکان‌پذیر است؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
اولاً، با عنایت به ماده 49 قانون اجرای احکام مدنی مصوب 1356 و ماده 2 قانون نحوه اجرای محکومیتهای مالی مصوب 1394 لزوم شناسایی، استعلام و توقیف اموال محکوم‌علیه توسط اجرای احکام نیاز به درخواست محکوم‌له دارد.
ثانیاً، عدم استفاده محکوم‌له از اختیار مقرر در ماده 2 قانون نحوه اجرای محکومیتهای مالی مصوب 1394 مبنی بر تقاضای شناسایی اموال محکوم‌علیه، مانع استفاده از حق مقرر برای وی در ماده 3 این قانون مبنی بر تقاضای بازداشت محکوم‌علیه نیست.
ثالثاً، اعمال ماده 3 قانون نحوه اجرای محکومیتهای مالی مصوب 1394 فرع بر احراز قیود مندرج در مواد 1 و 3 این قانون است و در مواردی مجاز است که ملائت محکوم‌علیه و استنکاف وی از اجرای حکم محرز باشد.
رابعاً، نظر به این‌که آیین‌نامه قانون نحوه اجرای محکومیتهای مالی مصوب 1399 ریاست محترم قوه قضاییه تاکنون در روز‌نامه رسمی کشور منتتشر نشده است، وفق ماده 2 دستورالعمل نحوه استعلام حقوقی و پاسخ آن در قوه قضاییه مصوب 1398/9/19 ریاست محترم قوه قضاییه، اداره حقوقی از پاسخ به سوال در خصوص مواد آیین‌نامه یادشده معذور است.