صورتجلسه نشست قضایی
تاریخ برگزاری: 1399/06/18
برگزار شده توسط: استان بوشهر/ شهر بندر دیر
موضوع
اصل لازم الاجرا بودن آراء قطعی و استثناء قانونی آن
پرسش
ماده 491 قانون آیین دادرسی کیفری مقرر نموده هرگاه قاضی اجرای احکام کیفری رای صادره را از لحاظ قانونی لازم الاجرا نداند، مراتب را با اطلاع دادستان به دادگاه صادر کننده رای قطعی اعلام و مطابق تصمیم دادگاه اقدام می‌نماید. اولاً؛ منظور از اینکه از لحاظ قانونی لازم الاجرا نباشد، چیست و ثانیاً؛ این ماده با ماده 477 قانون آیین دادرسی کیفری در صورتی که رئیس قوه رای قطعی از هریک از مراجع قضایی را خلاف شرع بین تشخیص دهد با تجویز اعاده دادرسی پرونده به دیوان عالی کشور ارسال می‌گردد چگونه قابل جمع می‌باشد؟
نظر هیئت عالی
اعلام وقوع اشتباه در صدور رای موضوع ماده 477 قانون آئین دادرسی کیفری مصوب 1392، از سوی قاضی اجرای احکام کیفری و یا قضات صادرکننده رای، منصرف از موضوع ماده 491 این قانون می‌باشد و با توجه به اصل لازم الاجرا بودن آرای قطعی صادره، تعویق اجرای آرای مزبور در مورد موضوع ماده 477 قانون آئین دادرسی کیفری 1392، تنها در محدوده مقررات ماده 478 این قانون امکان پذیر است و صرف اعلام وقوع اشتباه از سوی قضات یاد شده موجب توقف اجرای آرای قطعی نخواهد بود؛ ضمناً مراد از لازم الاجرا نبودن رای از سوی قاضی اجرای احکام کیفری در متن ماده 491 قانون مارالذکر به لحاظ موازین قانونی است.
نظر اتفاقی
در خصوص قسمت اول سوال، قواعد شکلی مربوط به ابلاغ طبق قانون آیین دادرسی مدنی باید رعایت گردد تا رای لازم الاجرا تشخیص گردد و اگر این موارد رعایت نشده باشد قاضی اجرا پرونده را به نظر دادگاه صادر کننده حکم قطعی ارسال و دادگاه مراتب را بررسی و رفع اشکال و مجدداً پرونده را به اجرای احکام ارسال می‌نماید؛ اما در خصوص قسمت دوم سوال؛ ماده 477 یک روش اعتراض فوق العاده به احکام است که با پذیرش خلاف شرع بین، توسط رئیس قوه، تجویز اعاده دادرسی اثر تعلیقی دارد و اجرای حکم را معلق می‌نماید.