تاریخ نظریه: 1398/04/17
شماره نظریه: 7/97/2292
شماره پرونده: 97-127-2292
استعلام:
...
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
با عنایت به اینکه مقنن به امکان ممنوع‌الخروجی اشخاص به لحاظ بدهی در موارد خاصی مانند ماده 17 قانون‌گذرنامه و ماده 23 قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی 1394 تصریح نموده است و در خصوص متهمان به ارتکاب جرم که تحت تعقیب کیفری قرار می‌گیرند نیز برابر تبصره 2 ماده 247 قانون آئین دادرسی کیفری 1392 قرار منع خروج متهم پیش‌بینی و حسب مورد قابل اعتراض در دادگاه صالح یا دادگاه تجدیدنظر استان دانسته شده شده و برابر ماده 248 این قانون برای آن مدت اعتبار شش ماهه مقرر شده است و با توجه به اینکه مستفاد از اصل 22 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران اصلاحی 1368 و بند ج ماده 23 و ماده 34 قانون مجازات اسلامی 1392 ممنوع‌الخروج نمودن افراد از کشور از جمله موارد محروم نمودن اشخاص از حقوق اجتماعی آنهاست؛ بنابراین جز در موارد مصرح قانونی امکان محرومیت اشخاص از حقوق مزبور وجود ندارد و لذا در فرض سوال دادگاه حقوقی نمی‌تواند در مرحله رسیدگی به دعوای حقوقی نسبت به صدور دستور منع خروج اشخاص از کشور به استناد مواد 310 و بعد قانون آئین دادرسی دادگاه‌های عمومی وانقلاب در امور مدنی 1379 اقدام نماید.