صورتجلسه نشست قضایی
تاریخ برگزاری: 1401/04/21
برگزار شده توسط: استان فارس/ شهر خرامه
موضوع
قابلیت اعتراض به لغو قرار آزادی مشروط
پرسش
آیا لغو قرار آزادی مشروط قابل اعتراض است؟
نظر هیات عالی
دستور لغو قرار آزادی مشروط در اجرای قسمت اخیر ماده 61 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 ناظر به اجرای حکم و امر اجرایی محسوب می‌شود و مشمول عنوان رای قرار نمی‌گیرد؛ بنابراین اعتراض (تجدیدنظرخواهی) نسبت به دستور لغو قرار آزادی مشروط فاقد موضوعیت می‌باشد ولیکن درهرحال چنانچه دادگاه صادر کننده دستور لغو به هر طریقی پی به اشتباه در تصمیم (دستور) صادره ببرد می‌تواند نسبت به اتخاذ تصمیم جدید و اصلاح یا ابطال و عدول از تصمیم قبلی اقدام نماید.
نظر اکثریت
بر اساس مقررات آزادی مشروط مندرج در مواد 58 تا 63 قانون مجازات اسلامی در شرایط خاص آزادی مشروط صادر و در صورت تخلف از مقررات قانونی دادگاه در خصوص احکام قطعی در جهت اجرای مجازات و اصلاح مجرمین اقدام به صدور قرار آزادی مشروط می‌نماید و همین اختیار دادگاه صادر کننده حکم قطعی در لغو داده شده است. از آن جایی که اصل بر قطعیت آراء محاکم می‌باشد و قانون‌گذار حکیم در ماده 427 قانون آیین دادرسی کیفری آراء قابل تجدیدنظر بیان کرده است و مورد سوال از موارد مندرج در ماده فوق نمی‌باشد پس به اصل رجوع می‌کنیم و رای را قطعی اعلام می‌کنیم و نیازمند به جلسه رسیدگی نمی‌باشد.
نظر ابرازی
با عنایت به ماده 47 قانون آیین دادرسی کیفری به ذکر آراء قابل تجدیدنظر بدین معنا نمی‌باشد که سایر آراء قضایی قابل تجدیدنظر نباشد؛ ضمن اینکه در تبصره 2 ماده 427 ذکر شده اعم از محکومیت یا برائت و لغو آزادی مشروط خود نوعی صدور حکم محکومیت است و چه‌بسا قطعی بودن رای لغو آزادی مشروط به دور از عدالت قضایی باشد و چه بسیار محکومینی دفاعیات داشته باشند و در صورت قطعی بودن رای، از حقوق حقه خود محروم گردند. همچنین با وحدت ملاک از ماده 309 آیین دادرسی مدنی، می‌توان دریافت که موارد خاص غیر قابل اعتراض بودن در قانون صراحتاً ذکر شده است.