تاریخ نظریه: 1398/09/11
شماره نظریه: 7/97/3263
شماره پرونده: 97-62/1-3263
استعلام:
...
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
1- مستفاد از ماده 452 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 «دیه» آثار و احکام ضمان و مسئولیت مدنی را دارا است و با لحاظ ماده 492 این قانون در مسئولیت اشخاص در پرداخت دیه، عابر یا راننده بودن تفاوتی ندارد و هر شخصی که نتیجه حاصله (جنایت) مستند به رفتار او باشد مسئول پرداخت دیه خواهد بود و لذا در فرض سوال که علت حادثه ناشی از تخطی مشترک راننده و عابر بوده است و منجر به مصدومیت هر دو شده است هر یک از راننده و عابر به میزانی که به موجب قانون مسئول می‌باشند دیه متعلقه را باید پرداخت نمایند. بدیهی است که توزیع مسئولیت با توجه به فرض حادثه با لحاظ مواد 453، 526 و 533 قانون فوق‌الذکر، حسب مورد صورت می‌پذیرد.
2- در صورت وجود دلایل و توجه اتهام، مقام قضایی باید وفق ماده 195 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 موضوع اتهام و ادله آن را به شکل صریح به متهم تفهیم کند و لذا در فرض سوال نیز بازپرس با توجه به ادله موجود و میزان مسئولیت متهم، اتهام وی را تفهیم می‌نماید و تفهیم اتهام بیش از میزان مسئولیت متهم فاقد وجاهت قانونی است.