تاریخ نظریه: 1399/03/12
شماره نظریه: 7/99/95
شماره پرونده: 99-168-95ک
استعلام:
چنانچه رای غیابی بر محکومیت متهم صادر شود و شاکی نسبت به رای صادر ه تجدیدنظرخواهی کند منتهی مهلت واخواهی متهم یا منقضی نشده باشد یا ابلاغ دادنامه به صورت قانونی صورت گرفته باشد، آیا دادگاه تجدیدنظر می‌تواند با توجه به مواد 406 و 407 قانون آیین دادرسی کیفری به تجدیدنظرخواهی شاکی رسیدگی کند؟ به عبارت دیگر با توجه به این‌که طبق ماده 407 این قانون تعیین وقت رسیدگی در مرحله واخواهی الزامی است تکلیف دادگاه تجدیدنظر چیست؟ (مفاد بند «ث» ماده 450 و ماده 461 قانون آیین دادرسی کیفری در نظر گرفته شود)
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
آراء دادگاه‌های کیفری نسبت به شاکی و دادستان همیشه حضوری است و وصف حضوری یا غیابی بودن آراء، صرفاً نسبت به محکوم‌علیه قابل انطباق است. بنابراین غیابی بودن رأی نسبت به متهم تأثیری در حق تجدیدنظرخواهی شاکی و دادستان ندارد و اطلاق عبارت «رأی» مذکور در بند پ ماده ی 433 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 که مطلق آراء اعم از حضوری و غیابی را شامل می‌شود، موید این استنباط است، لذا در آن قسمت از فرض سوال که حکم دادگاه ابلاغ قانونی شده و مهلت بیست روزه نیز منقضی شده باشد، دادگاه تجدیدنظر با لحاظ مواد 426، 427، بند ب ماده ی 434، 457 و 461 این قانون، به تجدیدنظرخواهی شاکی یا دادستان رسیدگی می‌کند، اما در فرضی که مهلت واخواهی متهم اساساً منقضی نشده باشد و شاکی نسبت به رأی صادره تجدیدنظرخواهی کند، با عنایت به ذیل ماده 406 قانون آیین دادرسی کیفری و لحاظ این که واخواهی طریق عدولی شکایت از آراء است، موجب قانونی جهت طرح و ارسال پرونده به دادگاه تجدیدنظر وجود ندارد.