تاریخ نظریه: 1400/03/25
شماره نظریه: 7/1400/170
شماره پرونده: 1400-168-170 ک
استعلام:
1- آیا آراء صادره بر اساس ماده 510 قانون آیین دادرسی کیفری قابل تجدید نظرخواهی یا اعمال ماده 442 قانون یادشده است؟
2- آیا می‌توان ضارب را بابت ارش صدماتی که در اثر عمل جراحی ایجاد می‌شود مانند تعبیه لوله یا آسیب نسج نرم، از باب تسبیب محکوم کردیا این‌که غیر قابل انتساب استو صرفاً صدماتی که حین حادثه (کار یا تصادف) یا ضرب و جرح ایجاد شده است بر عهده متهم است؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
1- با توجه به این که در ماده 510 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392، به قطعیت یا قابلیت تجدید نظر خواهی و فرجام نسبت به حکم واحد صادره در اجرای ماده مزبور تصریح به عمل نیامده است، بنابراین در خصوص مورد مذکور باید به قواعد عام حاکم بر تجدید نظر خواهی یا قابلیت فرجام نسبت به آرای دادگاه‌ها رجوع شود و لذا با لحاظ مواد 427، 428 و 443 قانون فوق‌الذکر، آرای دادگاه‌های کیفری قابل تجدید نظر و فرجام و آرای صادره از سوی دادگاه تجدید نظر (در خصوص موضوع ماده 510 قانون صدرالذکر)، قطعی است. لذا در فرضی که مطابق ضابطه مرقوم، رأی صادره قطعی است، اعمال حکم مقرر در ماده 442 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 که ناظر به تخفیف مجازات در آراء غیر قطعی است، سالبه به انتفای موضوع است.
2- با توجه به صراحت رأی وحدت رویه شماره 804 مورخ 1399/10/2 هیأت عمومی دیوان عالی کشور مبنی بر این‌که جراحات ایجاد شده در معالجات پزشکی قابلیت استناد به رفتار وارد کننده صدمه اولیه را ندارد و با عنایت به این‌که آراء وحدت رویه در حکم قانون بوده و وفق ماده 471 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 در موارد مشابه برای دیوان عالی کشور، دادگاه‌ها و دیگر مراجع، اعم از قضایی و غیر قضایی لازم‌الاجرا است؛ بنابراین هرگونه تفسیر خلاف مفاد رأی وحدت رویه پیش‌گفته در جهت مسئول دانستن جانی فاقد وجه است.