صورتجلسه نشست قضایی
تاریخ برگزاری: 1398/03/07
برگزار شده توسط: استان خراسان شمالی/ شهر راز
موضوع
عنصر قانونی بزه روزه خواری
پرسش
آیا روزه خواری در ملاء عام طبق قوانین جزایی موجود جرم است و تمسک به ماده 638 قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات به عنوان عنصر قانونی این بزه صحیح و قابل استناد و اتکا میباشد یا خیر؟
نظر هیات عالی
ارتکاب عمل حرامی که باعث جریحه دار شدن عفت عمومی گردد، موجب مجازات مقرر در ماده 638 قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات است مصادیق عفت عمومی منحصر به آنچه که در ماده 306 قانون آیین دادرسی کیفری آمده، نمی‌باشد نتیجتا به صحت عقیده اکثریت اعلام نظر می‌شود.
نظر اکثریت
رویه قضایی به عنوان یکی از منابع تکمیلی و ارشادی حقوقی بر این است که این عمل (روزه خواری به نحو علنی) از مصادیق شق دوم ماده 638 میباشد (جریحه دار نمودن عفت عمومی) چرا که عفت از لحاظ لغوی به معنای پرهیزگاری است و دایره قابل تفسیری دارد لذا این معنا اعم از روابط جنسی است و اینکه تبصره ماده 306 قانون آیین دادرسی کیفری که در ذیل باب صلاحیت های محاکم کیفری آمده و جرایم منافی عفت را تنها شامل جرایم جنسی و از قبیل آن دانسته است قابل تسری به سایر موارد نیست و ذکر کلمه ((در این قانون)) نیز موید این معنا است. و اگر عفت عمومی را محدود به جرایم جنسی بدانیم این بخش از ماده عملا مصداق پیدا نمیکند زیرا کلیه اعمال منافی عفت در قانون و شرع دارای کیفر هستند و عمل حرام مرتبط با مسائل جنسی نیست که حرام باشد ولی در قانون کیفر نداشته باشد و عفت عمومی و اخلاق حسنه جدا از هم نیستند. لذا استناد به ماده قانونی مبحوث عنه صحیح فاقد ایراد قانونی است.
نظر اقلیت
با توجه به تفسیر قانونی و منطقی ماده 638 قانون مجازات اسلامی تعزیرات و توجه به قیود این ماده منصرف از بحث روزه خواری است زیرا در این ماده در قسمت اول قید (علاوه بر کیفر قانونی عمل) دلالت بر آن دارد که عمل مجرمانه حرام، اگر در علن تحقق یافت مستلزم مجازات است و بدیهی است که روزه خواری جرم نیست و در قسمت دوم نیز اگر عملی که جرم نیست باید ارتکاب آن ،عفت عمومی را جریحه دار کند و مفهوم عفت عمومی در تبصره ماده 306 تعریف شده و تنها شامل جرایم جنسی میباشد و نه غیر آن و با توجه به سکوت قانون اصل بر برائت میباشد لذا عمل جرم نیست، همچنین با عنایت به اینکه آنچه از عفت عمومی به ذهن متبادر می‌شود اعمال جنسی میباشد لذا با توجه به اصل تفسیر مضیق و تفسیر به نفع متهم در جرائم کیفری و همچنین توجه به اصل قانونی بودن جرم و مجازات ها به نظر می‌رسد که روزه خواری داخل در ماده 638 قانون مجازات اسلامی تعزیرات نیست.