تاریخ نظریه: 1397/03/12
شماره نظریه: 7/97/442
شماره پرونده: 97-168-442
استعلام:
آیا مقصود قانون‌گذار از ماده 102 قانون آئین دادرسی کیفری مصوب 1393 ((اصلاحی 1394/03/24)) با این مضمون که مأمورین انتظامی مخصوصاً پلیس اطلاعات و امنیت اخلاقی نیروی انتظامی از هر طریقی چه خود مشاهده نموده‌اند که دارد عمل منافی عفتی انجام می‌شود و یا افرادی به آنها اطلاع داده‌اند که در فلان مکان دارد عمل منافی عفت انجام می‌شود آیا این عمل در مرئی و منظر عام به حساب می‌آید یا خیر؟ و در چنین مواردی احتیاج به شاکی خصوصی می‌باشد؟؟اگر غیر از این است در مرئی و منظر عام به چه نوع عمل منافی عفتی گفته می‌شود چون برداشت قضات محترم از این قسمت از ماده مارالذکر متفاوت است و هرگونه گزارش منطبق بر این ماده می‌دانند و اعلام می‌دارند چون در مرئی و منظر عام نبوده لذا قرار منع تعقیب صادر می‌کنند و با این رو اشاعه فحشاء خواهد شد لذا خواهشمند است رویه قضایی و ثابتی را اعلام نمائید که به سادگی در این جرایم که از توطئه‌های دشمنان خارجی ما می‌باشد که کوشش در گسترش فساد اخلاقی جلوگیری شود.
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
منظور از عبارت جرم در مرئی و منظر عام واقع شده باشد، مذکور در ماده 102 اصلاحی قانون آیین دادرسی کیفری 1392 آن است که جرم منافی عفت به نحوی ارتکاب یابد که مورد مشاهده عموم افراد قرار گیرد؛ مانند تقبیل و مضاجعه در خیابان. جرایم منافی عفت مذکور در تبصره الحاقی به ماده 306 قانون مرقوم به صراحت مشخص شده است و از نظر ممنوعیت تحقیق در جرایم منافی عفت، اطلاق ماده شامل مأمورین نیروی انتظامی نیز می‌شود و در نتیجه اطلاع ایشان از جرایم منافی عفت، جز در مورد اسنثنائات مذکور در همان ماده، جوازی برای تعقیب و تحقیق از آنان فراهم نمی‌سازد.