نظریه مشورتی شماره 7/92/1988 مورخ 1392/10/14

14/10/92
1988/92/7
92-186/1-875
نظریه مشورتی:
1-با توجه به اینکه در ماده 262 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 دو مصداق برای سبّ نبی بیان شده است، یعنی قذف و دشنام، و دشنام به معنای نام زشت، فحش، طعنه، بهتان و لعن است بنابراین هر گفتار یا نوشته ای که دلالت بر این معانی داشته باشد، سب محسوب می‌شود.
2- هر اهانتی سبّ نبی محسوب نمی‌شود و چنانچه مصداق بند یک باشد، سبّنبی محسوب می‌گردد.
3- وصف عظام یک وصف احترامی است و شامل کلیه پیامبران الهی می‌گردد.
4- در مواردی که مطالب اهانت آمیز به پیامبر اسلام(ص) و یا انبیاء دیگر از مصادیق سب نباشد مطابق ماده 513 قانون مجازات اسلامی مصوب 1375 تعیین مجازات می‌گردد.
5- دشنام یکی از مصادیق توهین و اخص از آن است و مفهوم آن به شرح بند یک است و تشخیص آن بالحاظ عرفیات جامعه و با در نظر گرفتن شرایط زمانی و مکانی و موقعیت اشخاص به عهده قاضی رسیدگی کننده است.