تاریخ نظریه: 1399/08/26
شماره نظریه: 7/99/1103
شماره پرونده: 99-168-1103 ک
استعلام:
عطف به بند 2 نظریه مشورتی شماره 7/98/2041: 1- در اجرای بند 4 ماده 426 و ماده 439 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی، درخواست اعاده دادرسی به کدام شعبه کیفری یا حقوقی تقدیم می‌شود. 2- آیا شعب مذکور که صلاحیت ذاتی متفاوت دارند و دادگاه‌های مختلف هستند و از نظر درجه بالاتر از یکدیگر نیستند، می‌توانند رأی یکدیگر را در مقام اعاده دادرسی نقض کنند؟ 3- چنانچه طبق ماده 439 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی، قرار باشد که رأی اول (رأی حقوقی) به قوت خود باقی بماند بر خلاف منظور و هدف از اعاده دادرسی خواهد بود؛ زیرا مقصود این بود که رأی کیفری (خیانت در امانت آقای «الف») مقدم شده و آقای «ب» نتواند وجه سفته ناشی از خیانت در امانت را اخذ کند.
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
1- وفق ماده 433 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی، مرجع صالح برای رسیدگی به اعاده دادرسی، دادگاه صادرکننده حکم قطعی دادنامه موع اعاده دادرسی است. بنابراین در فرض سوال، دادگاه صادرکننده حکم قطعی دوم (استرداد سفته‌ها) صالح به رسیدگی است.
2- با توجه به پاسخ بند اول، فرض نقض حکم یک دادگاه در دادگاه دیگر، سالبه به انتفاء موضوع است.
3- در قسمت «ثالثاً» سوالی مطرح نشده است که مستلزم پاسخ‌گویی باشد.