تاریخ نظریه: 1396/07/11
شماره نظریه: 7/96/1575
شماره پرونده: 1134-26-96
استعلام:
چنانچه در دعوی حقوقی حکم بر محکومیت غیابی خوانده که مجهول المکان است صادر گردد و در مرحله اجرای حکم و در راستای اجرای ماده 3 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی محکومٌ له به لحاظ عدم دسترسی به محکومٌ علیه درخواست جلب سیار محکومٌ علیه را برای تمام نقاط کشور مطرح کند آیا با توجه به اینکه اقدامات مقامات قضایی صرفاً در حوزه قضایی مربوط به خود نافد و معتبر می‌باشد امکان اجابت درخواست محکومٌ له وجود دارد یا خیر.
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
پس از اعمال ماده 3 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی 1394، به دستور قاضی مربوط هر اقدام قانونی که لازمه دستگیری محکوم علیه باشد از جمله جلب سیار انجام می‌شود. زیرا دستگیری محکوم علیه از لوازم بازداشت وی است و اذن در شیئی اذن در لوازم آن نیز می‌باشد. اما با توجه به اینکه اعمال وظایف و اختیارات مقامات قضایی محدود به حوزه قضایی محل مأموریت آنها می‌باشد، بنابراین در فرض سوال با اتخاذ ملاک از ماده 184 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 صدور برگ جلب سیار با تعیین مدت اعتبار بلامانع است، ولی مرجع قضایی نمی تواند به تقاضای محکوم له برگ جلب سیار کشوری صادر کند. البته امکان اعطای نیابت قضایی وفق مقررات مربوط وجود دارد.