تاریخ نظریه: 1396/09/19
شماره نظریه: 7/96/2210
شماره پرونده: 96-186/1-1257
استعلام:
...
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
با توجه به ماده 690 قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) مصوب 1375، شاکی فقط در صورت داشتن مالکیت بر موضوع تصرف عدوانی، مزاحمت، ممانعت از حق، حق شکایت کیفری و ادامه آن را دارد؛ زیرا در دعوای مذکور شاکی به اعتبار مالکیت خود، ذینفع در طرح دعوی و ادامه آن بوده است. اکنون که در جریان رسیدگی مالکیت شاکی منتقل گردیده است، نامبرده از آن به بعد، ذینفع در ادامه شکایت و نتیجه آن نمی‌باشد و لذا همانند کسی که از ابتدا ذینفع در طرح شکایت نبوده است، باید رفتار شود. بنابراین، همان‌گونه که عدم شکایت شاکی در جرائم قابل گذشت از موانع شروع به تعقیب دعوای کیفری است، سلب سمت از شاکی پس از شروع به تعقیب نیز از موانع مذکور است و بر همین اساس، با عنایت به تبصره 1 ماده 100 قانون مجازات اسلامی 1392 و مواد 12، 383 و 389 (بند پ) قانون آیین دادرسی کیفری 1392، مقام قضایی رسیدگی‌کننده به موضوع باید قرار موقوفی تعقیب را که یک تصمیم شکلی است، صادر نماید؛ زیرا درهرحال، صدور قرار منع تعقیب به لحاظ عدم امکان اظهارنظر ماهیتی در این فرض منتفی است و بایگانی کردن پرونده نیز بدون صدور قرار قانونی با حق اعتراض کسی که مدعی داشتن سمت است، در تعارض می‌باشد.