تاریخ دادنامه قطعی: 1394/06/10
شماره دادنامه قطعی: ---
پیام: چنانچه متهم در مقام دفاع عمل مجرمانه ای را به دیگری نسبت دهد،عمل وی به دلیل فقدان عنصر معنوی مصداق بزه افترا نیست.
به موجب دادنامه شماره --- - 1393/08/24 شعبه --- دادگاه عمومی جزایی الف. آقای ح. الف. به اتهام افتراء و توهین و مستندا به مادتین 608 و 697 قانون مجازات اسلامی و رعایت ماده 134 قانون مجازات اسلامی به مجازات تحمل یک سال حبس تعزیری و هفتاد و چهار ضربه شلاق محکوم و به موجب دادنامه شماره --- - 1393/12/20 شعبه --- دادگاه تجدیدنظر استان الف. رای صادره تایید و قطعیت یافته است. خانم م. الف. وکیل محکومٌ‌علیه ضمن پرداخت هزینه دادرسی و با ارسال لایحه به دیوان عالی کشور، مستندا به بند 6 ماده 272 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری خواستار اعاده دادرسی گردیده است و در توضیح بیان نموده که: عملی که انجام آن به موکل نسبت داده شده مطابق با تعریف قانونی افترا نیست و بر فرض که در مراحل تحقیقات صراحتا اقرار کرده باشد که نامزدش قبلا رابطه نامشروع با دیگری داشته این عمل در صورت احراز قذف می‌باشد و با مداقه در دادنامه بدوی مشخص می‌نماید که محکوم‌علیه صرفا از لفظ برقراری رابطه نامشروع نسبت به شاکیه استفاده نموده که این لفظ نیز غیر از لفظ زنا است و نتیجتا تعیین مجازات حبس موضوع ماده 608 قانون مجازات اسلامی برای به کار بردن لفظ برقراری رابطه نامشروع که توسط موکل به کار برده شده برخلاف مقررات قانون و شرع انور می‌باشد. پرونده، پس از ثبت در دبیرخانه دیوان عالی کشور، در مورخ 1394/03/06 به این شعبه ارجاع گردیده است و به شرح آتی اظهارنظر و اتخاذ تصمیم می‌نماید. هیات شعبه در تاریخ بالا تشکیل گردید پس از قرائت گزارش آقای سید مجتبی قرشی عضو ممیز و اوراق پرونده مشاوره نموده چنین رای می‌دهد:
درخواست آقای ح. الف. مبنی بر تجویز اعاده دادرسی نسبت به دادنامه شماره --- - 1393/12/20 صادر شده از شعبه --- دادگاه تجدیدنظر استان اصفهان موجّه به نظر می‌رسد زیرا حسب محتویات پرونده محاکماتی نامبرده پس از طرح دعوی مطالبه ارش‌البکاره از سوی خانم م. الف. در شعبه --- دادگاه خانواده الف. و در مقام دفاع و پاسخ به دعوی نامبرده در لایحه‌ای که به دادگاه تقدیم نموده با استناد به ادعای خواهان پرونده و شهادت شهودی از اقرباء وی موضوع ازاله بکارت وی توسط الف.س را مطرح نموده و چنین عملی به لحاظ عنصر معنوی آن جرم نبوده و از مصادیق ماده قانونی استنادی نبوده است. بنابراین موضوع مشمول قسمت اول بند چ ماده 474 قانون آیین دادرسی کیفری تشخیص و با استناد به ماده 476 قانون آیین دادرسی کیفری، ضمن تجویز اعاده دادرسی نسبت به دادنامه مذکور، پرونده را جهت رسیدگی مجدد به دادگاه هم‌عرض دادگاه صادر کننده حکم قطعی ارجاع می‌نماید.
مستشار و عضو معاون شعبه --- دیوان عالی کشور
سید نصرت الله اعتماد - سید مجتبی قریشی